شیوع اپیدمیولوژیک اختلالات اندوکرین در بیماران بتا تالاسمی ماژور استان کردستان در سال 1392

چکیده سابقه و هدف بتا تالاسمی ماژور یک هموگلوبینوری ارثی است که به دنبال نقص در ساخت زنجیره پلی‌پپتیدی هموگلوبین ایجاد می‌شود. روش‌های درمانی مناسب سبب افزایش طول عمر بیماران و بروز عوارض شده است. نیاز هر منطقه به تعیین شیوع اختلالات ما را بر آن داشت که فراوانی اختلالات اندوکرین در بیماران بتا تالاسمی ماژور مراجعه‌کننده به بیمارستان بعثت در سال 1392 را که تحت تزریق مکرر خون بودند، تعیین کنیم. مواد و روش‌ها در یک مطالعه توصیفی، تمامی بیماران مبتلا به بتاتالاسمی ماژور با سن بالای 3 سال دارای پرونده در بیمارستان بعثت سنندج وارد طرح شدند. بیماران مذکور از نظر GTT ، GH ، TSH ، LH ، FSH ،Ferritin  و PTH ارزیابی شدند و بر اساس پرونده مشخصات دموگرافیک و سن شروع دسفرال، در پرسشنامه ثبت گشته و وارد نرم افزار 11 STATA شدند. آنالیز آماری توسط آزمون‌های t ، کای‌دو ، رگرسیون خطی و رگرسیون لجستیک انجام شد. یافته‌ها از 43 بیمار مورد بررسی 20 نفر هیپوگنادیسم، 17 نفر کاهش هورمون رشد، 4 نفر دارای آزمایش تحمل گلوکز مختل، 2 نفر دیابت، 4 نفرهیپوپاراتیروئید و3 نفر هیپوتیروئید بودند. بین هیپوگنادیسم با میزان فریتین، سن و سن شروع دسفرال ارتباط معناداری وجود داشت، هم‌چنین بین آزمایش تحمل گلوکز مختل و میزان فریتین ارتباط معنادار بود ولی در سایر موارد ارتباط معناداری ایجاد نشد(005/0 p=). نتیجه گیری بیماران بتا تالاسمی ماژور در سنین بالای 15 سال به احتمال بالاتری مبتلا به اختلالات اندوکرین می‌شوند، لذا ارزیابی اندوکرین در سن بالای 15 سال برای این بیماران توصیه می‌شود.